Önce şuraya iliştireyim hemen
link Bu türkünün hikayesini ilk duyduğum zaman bir süre kendime gelememiştim.
Bafra'ya ait olan türküde söylenildiği gibi ne yazık ki gelin ve gelin alayı köprüden geçemiyor.
Eski zamanlarda gelin alayı toplanıp damat evine gidermiş düğün yapmak için. Şimdilerde simge haline gelen diger bir adı Gelin Köprüsü olan Çetinkaya Köprüsü o zamanlar yokmuş, yerinde ilkel bir şekilde yapılan tahta bir köprü varmış ve baraj olmadığı için ırmağın suyu da hayli fazlaymış. Bafra'dan ırmağın diğer tarafına giden gelin alayı köprünün ortasına geldiği sırada atlardan biri uçan bir kartaldan korkmuş ve panikleyince kargaşa çıkmış. Tahta köprü ise o hareketlilikte yıkılmış. Tüm herkes Kızılırmak'ın sularına kapılmış. Haberi alan damat ise olduğu yerde bu türküyü yakmış.
(bkz: acı bir yaşanmışlığın gelenek hâline gelmesi)
Bu olaydan sonra 7 kemer şeklinde inşa edilen Çetinkaya Köprüsü'nden geçmek adet haline gelmiş durumda. Düğün sahipleri konvoy yapar ve düğün salonuna gitmeden o köprüden mutlaka yürüyerek geçer. Köprüye gelinince gelin ve damat ile birlikte isteyen iner, yürür hatta davul zurna eşliğinde oynar. Gelin ile damada taş ve bozuk para verilir, dilek tutarak ırmağa atması istenir. Tabii mendil atan da var. Belki 'siz mutlu olamadınız ama bizim mutluluğumuzu görün siz de mutlu olun' demek istiyorlardır kim bilir.